شهریار کریمدوست ، لیلا اردبیلی
چکیده :
گرد و غبار یک فرایند طبیعی در مناطق بیابانی و صحراهاست که در اثر عملکرد بادهای قوی بر سطح خاک رخ داده و سبب معلق شدن ذرات ریز خاک در فضای نزدیک سطح زمین می شود. در سال های اخیر، تاثیر عوامل طبیعی همانند خشکسالی های مداوم، کاهش بارندگی و رطوبت نسبی محیط به همراه تشدید فاکتورهای محیطی نظیر استفاده بی رویه از منابع آبی مناطق بیابانی، از بین رفتن نیزارها و وقوع جنگ موجب خش کشدن تالاب ها و دریاچ ههای بیابان های شرق عراق و عرص ههای جنوبی کشورمان و تنک شدن یا از بین رفتن کامل پوشش گیاهی در این مناطق گردیده است. نتیجه چنین وقایعی گسترش شدید گرد و غبار که به نام ریزگرد معروف هستند، در بخش های غربی، جنو بغربی و مرکزی ایران بوده و توانسته در کوتاه مدت اثرات نامطلوبی بر محی طزیست، اقتصاد و سلامت ساکنین 17 استان کشور به ویژه شهرهای مرزی همانند اهواز و کرمانشاه بر جای گذارد.
کلید واژه : گرد و غبار؛ بیابان؛ خشکسالی؛ شهرهای مرزی؛ عراق
منبع: چهاردهمین همایش انجمن زمین شناسی ایران و بیست و هشتمین گردهمائی علوم زمین، 25 الی 27 شهریور ماه 1389؛ دانشگاه ارومیه
توضیح: به دلیل حجم بالای دانلود فایل pdf و همچنین درخواست های فراوان بازدیدکنندگان وبلاگ متن کامل این مقاله در حال تایپ می باشد و با اتمام کار تایپ بر روی وبلاگ قرار خواهد گرفت.
برای مشاهده متن تایپ شده این مقاله بر روی لینک پایین کلیک نمائید.
دانلود فایل pdf متن کامل مقاله در ادامه مطلب
برای مشاهده سایر مقالات زیست محیطی این وب اینجا کلیک نمایید .
مشاهده لیست همه مقالات زیست محیطی این وبلاګ از اینجا
ادامه مطلب ...
در حالی که امروزه همه شهرها توجه به محیط زیست را برای بهبود وضعیت اقتصادی یا حتی توریسم شهرهای خود سرلوحه کارهای خود قرار داده اند اما بعضی از آنها از بقیه جلوترند. شهرداران امروز سعی می کنند که در موضوعات مربوط به مبحث پایداری از یکدیگر پیشی بگیرند. در سراسر جهان شهرهای زیادی هستند که خوشبختانه توسط دولت های محلی مسئولیت پذیر اداره می شوند .این دولت ها به چیزهایی مانند فضای سبز یا دوچرخه سواری و حتی سیستم های حمل و نقل دوستدار محیط زیست توجه می کنند
در فهرست زیر 5 شهر جدیدی معرفی می شوند که می توان مدیریت آینده نگرانه و توجه فعالان اجتماعی آنها را به موضوع پایداری مشاهده کرد. فعالیتهایی که در این شهرها صورت گرفته می تواند الگویی برای شهرداران و همچنین برنامه ریزان شهری دیگر نقاط جهان باشد.
آکرا،غنا
این شهر مانند دیگر همتایان آفریقایی اش به دنبال ایجاد توازن در رشد اقتصادی و توسعه پایدار است، اکرا امسال توانستند جذاب ترین شهر فعال در زمینه پایداری در میان شهرهای آفریقایی باشد. این شهر با بکار گرفتن فناوری های نوین ارتباطی و اجرای راهکارهای جدید اقتصادی حالا در قله مراکز اقتصادی آفریقا به عنوان شهری سبز است. اکرا این موفقیت خود را با کمک سازمان های مردم نهاد محلی و دفاتر منطقه ای وابسته به سازمانهای بین المللی و شرکتهای بزرگ مخابراتی کسب کرده است که توانستند بهترین مسئولیت پذیری را در بین جامعه مردمی این شهر ایجاد کنند.
آدلاید، استرالیا
سال 2011 با سیلابها و خشکسالی هایش سال سختی برای استرالیا بود. اما آدلاید توانست در این سال تبدیل به بستر ساختمان سازی سبز و انرژی پاک شود.این شهر نزدیک به 30 سال است که برنامه ای برای بهبود کیفیت شهروندانش دارد. آدلاید می خواهد کنفرانس دوچرخه سواری را در اواخر ماه جاری برگزار کند تا نشان دهد که به حمل و نقل پاک توجه خاصی خواهد داشت. همچنین آنها استراتژی طراحی یکپارچه خود را از ماه ژوئن سال جاری بهره برداری خواهند کرد.
بلگراد،صربستان
پایتخت صربستان معروف به برخورداری از پرنشاط ترین زندگی های شبانه در میان شهرهای اروپا است اما در حالی که صربستان برای یکپارچه شدن با اتحادیه اروپا تلاش می کند فعالان اجتماعی این شهر به دنبال تلاش برای پیدا کردن روشهایی برای کنترل زباله ها و ملزم کردن دولت به پیگیری روشهای کشاورزی پایدار هستند. همچنین آنها تلاش می کنند تا وضع ساختمانهای این شهر را که اکثر آنها پیش از سال 1980 بنا شده اند را ساماندهی کنند.
برازیلیا، برزیل
درحالی که برزیل تلاش می کند تا به جایگاه ششمین قدرت اقتصادی دنیا دست پیدا کند برازیلیا با آن ساختمان های ناهمگون و بلند مرتبه اش در حال تبدیل شدن به جایی بهتر برای زندگی است، دیگر شهروندان مجبور نیست آخر هفته ها از ازدحام و شلوغی به ریودژانیرو پناه ببرند و با وجود سازمان هایی ماند (URBENVIRON) و پروژه های کوچک و بزرگ در سراسر شهر که ساختمان سازی سبز را الگوی فعالیت خود قرار داده اند تبدیل به یک شهر پیشرو شده است. منتظر پیشرفت های بیشتر برازیلیا به عنوان یک مدل موفق توسعه پایدار باشید.
ناپل، ایتالیا
در حالی که رم در آتش سیاست می سوخت، ناپل با بحران زباله ها مواجه شده بود. فعالان اجتماعی این شهر ابزارهای رسانه ای جدید و سیستم های هماهنگی اجتماعی قدیمی را برای پاکسازی شهرهای خود توسط شهروندان و اشتغال زایی به کار گرفتند. اجتماعات عظیم شهروندان داوطلب برای کمک به پاکسازی شهر و ایجاد گروههایی کوچک اما تاثیر گذار که می خواهند آبروی شهر را بازگردانند،مثال زدنی است. به پاس موفقیت این تلاشها آنها امسال میزبان چندین برنامه بزرگ بین المللی مانند نشست شهروندی سازمان ملل هستند.
امید سلیمی بنی: با پایان گرفتن زمان اجرای برنامه کاهش آلودگی هوا، حرف و حدیثهایی درباره برنامه جدید دولت برای برون رفت از مشکلات ناشی از آلاینده های جوی شنیده می شود. برخی از مسئولان می گویند دولت برای نوشتن برنامه جدید مبارزه با آلودگی تا جایی پیش رفته که برای تعیین وظایف تمام دستگاه های درگیر در آلودگی هوا دست و آستین بالا زده و مشغول جمع آوری نظرات مجریان است.
این را محمدرضا محمودی معاون عمرانی استاندار تهران در کافه خبر می گوید و از سوی دیگر برخی از مقامات بهداشت و درمان می گویند این کار در مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی انجام می شود. به گفته رئیس مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت گفت: برنامه جامع کاهش آلودگی هوای تهران در مرکز پژوهشهای مجلس در حال نهایی شدن است و پس از طرح در صحن مجلس، اجرایی می شود.
این مقام مسئول می افزاید : براساس بررسیهای انجام شده حداقل 12 وزارتخانه و سازمان در برنامه کاهش آلودگی هوا میتوانند نقش موثر داشته باشند و نقش برخی از سازمانها و وزارتخانهها مانند وزارتخانههای نفت، صنایع و معادن، کشور و شهرداری تهران در این برنامه، مهمتر و کلیدیتر است.
این در حالی است که تحقیقات "خبرآنلاین" نشان می دهد علاوه بر اینکه وظیفه ذاتی این مرکز، برنامه نویسی برای کاهش آلودگی هوای کلانشهر ها نیست، بلکه عملا تاکنون هیچ اقدامی در این مرکز درباره برنامه جامع کاهش آلودگی هوای تهران انجام نشده، زیرا تنها کار این مرکز، انجام تحقیق و پژوهش درباره مواردی است که از سوی مجلس ارجاع می شود.
مردانی، یکی از کارشناسان این مرکز در گفتگو با "خبرآنلاین" می گوید: "تنها کاری که اخیرا درباره آلودگی هوا در این مرکز انجام شده، یک جلسه کوتاه با یکی از نمایندگان مجلس بود که در آن، مسایل مرتبط با آلودگی هوای تهران بررسی اجمالی شد."
به گفته این کارشناس، خروجی این جلسه، مصوبه و یا برنامه ای نبود و تنها حالت اطلاع رسانی و جمع بندی مباحثی بود که در مجلس مطرح شده بود و با پایان این جلسه، اقدام دیگری در مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی انجام نشده است.
این در حالی است که هنوز سرنوشت برنامه جامع 10 ساله قبلی در هاله ای از ابهام است و هیچ یک از نهادهای درگیر در آن برنامه از جمله وزارت صنایع، وزارت نفت، سازمان محیط زیست و راهنمایی و رانندگی، هیچ بخشی از وظایف خود را انجام نداده اند.
برنامه بماند برای روزهای نیامده
با نزول برف و باران، بسیاری از مشکلات مانند خشکسالی و آلودگی هوا رفع می شود، این اتفاقی است که هر سال می افتد تا سال آینده که پدیده هایی مانند ثبات در هوای کلانشهرهایی مانند تهران و وارنگی هوا باز گردد، چند نفری را به بیمارستان و شاید گورستان بفرستد و چند روزی تعطیلی اجباری گریبان همه را بگیرد و حرف و حدیثها، دوباره تازه شود تا بار دیگر موضوع کاهش آلودگی هوای تهران و کلانشهر های کشور، جان تازه ای پیدا کند.
زمستان امسال، با تمام آلودگیهای هوا که گفته می شود نزدیک به 40 روز وضعیت بحران را تجربه کرد، و بیش از 100 روز، آلاینده های هوای تهران از وضعیت سالم بیشتر بود، گذشت، اکنون که باد بهاری می وزد و باران و برف، اندکی غبار و سم را از آسمان تهران پاک می کند، روزهای تیره و تار تنفس در هوای مسموم تهران به فراموشی سپرده شده و همگان از یاد برده اند در پاییز و زمستان امسال، چندین بار کشور به حالت نیمه تعطیل درآمد.
آمارهای تحریفی، مرگ و میر مبهم
از طرفی، سیاست "بگیر و ببندی" که با بالا گرفتن بحران آلودگی هوا در تهران، دستگاه های مختلفی را درگیر کرد، چندان کارآمد به نظر نمی رسید، زیرا با وجودی که نهادهایی مانند مجلس، بارها با اعلام آمار کشته شدگان ناشی از آلودگی هوا، سعی کرد افکار عمومی را متوجه وظایف دولت در این بخش کند، سازمانها و وزارتخانه های زیر مجموعه دولت، هر کدام به طریقی، این آمار را زیر سئوال بردند. از وزیر بهداشت و درمان که بارها گفت وزارت بهداشت آمار کشته شدگان آلودگی هوا را نمی پذیرد تا مقامات وزارت کشور که گفتند اگر کسی بتواند مرگ بر اثر آلودگی هوا را اثبات کند، جایزه خواهد گرفت، سعی کردند صورت مسئله را به هر نحو پاک کنند. آخرین این اظهار نظرها به سخنان دکتر کاظم ندافی از مسئولان وزارت بهداشت باز می گردد که در پاسخ به اظهارات اخیر عضو هیئت مدیره انجمن تولید کنندگان مخازن CNG و آماری که از افزایش مرگ و میر ناشی از آلودگی هوا در روزهای اخیر ارائه داده است، گفته آمار ارائه شده از سوی فرد مذکور به هیچ وجه مورد تایید وزارت بهداشت نیست به ویژه که در مواردی این آمار کاملا تحریف شده و خلاف واقع است.
مجلس یا دولت، برنامه ریزی با کیست؟
با وجودی که در برنامه سابق کاهش آلودگی هوای تهران، وظیفه سازمانهای دولتی مانند وزارتهای صنایع و نفت، محیط زیست و راهنمایی و رانندگی به روشنی معلوم شده بود، اقدام مشخص و قابل دفاعی انجام نشد و اکنون که قرار است برنامه جدید مبارزه با آلودگی هوا نوشته شود، از ابتدای امر مشخص نیست چه کسی باید این کار را به انجام برساند.
با این همه، برخی از مقامات مانند معاون استانداری تهران می گویند وزارت کشور با جمع آوری نظرات دستگاه هایی که باید این کار را انجام دهند، برنامه ریزی خواهد کرد و برخی از مسئولان وزارت بهداشت، امر را به گردن مجلس و مرکز پژوهشها می اندازند و نتیجه این می شود که از گامهای آغازین این راه، مسئولیتها در اظهارنظرهای رسانه ای گم می شود.
آنچنان که از گفته های کارکنان مرکز پژوشهای مجلس برمی آید، هیچ برنامه ای در این مرکز برای نگارش برنامه جامع مبارزه با آلودگی هوا وجود ندارد، پس در این میان، دولت تنها گزینه ای است که باید کار برنامه ریزی و تدوین کارهایی که قرار است هوای تهران را به شرایط سالم در طول سال نزدیک کند، انجام دهد.
ولی آیا اظهاراتی که برخی از مسئولان وزارت بهداشت درباره تدوین برنامه جامع رفع آلودگی هوا دارند، ناشی از چیست؟ عدم اطلاع از کارهایی که در بدنه دولت انجام می شود و یا فرافکنی در حوزه ای است که دولت، طبق اصل 50 قانون اساسی، باید عهده دار آن باشد؟ رویدادهای آینده نشان خواهد داد آیا عزم دولت برای چاره جویی این مشکل از حد پرواز هواپیماهای آب پاش فراتر رفته و یا اقداماتی مانند تعلل در پرداخت بودجه مصوب مترو و تعطیلات پیاپی در روزهای آلودگی و اضطرار هوا، در سال آینده و بحران آلودگی هوای پیش رو، همچنان ادامه خواهد یافت؟
خبر آنلاین - 16 بهمن 1389
قالیباف در حاشیه مراسم افتتاح پل تقاطع ابوسعید و وحدت اسلامی:
مشکل آلودگی هوا با یک برنامه چهار ساله حل میشود
بررسی اثرات زیست محیطی توسعه صنعتی در شهرستان شهریار
مسعود منوری 1
سعید ملماسی 2
رضا ارجمندی 1
زهرا صمدی طاری 3 (مسئول مکاتبات)
چکیده
شهرستان شهریار در غرب استان تهران واقع شده است . این شهرستان با 1329 کیلومترمربع وسعت، حدود 7% مساحت استان و 9% جمعیت آ ن را به خود اختصاص داده است که به دلیل نیاز روزافزون جهت استقرار واحدهای صنعتی، در فرایند توسعه بدون برنامه ریزی قرار گرفته و این مسأله می تواند در روند توسعه آتی، خسارات زیست محیطی غیر قابل جبرانی را ایجاد نماید.
در حال حاضر 1223 واحد صنعتی در سطح شهرستان وجود دارد که در 8 گروه صنعتی مشغول به فعالیت می باشد .بررسی صورت گرفت . UNEP آلودگی های حاصل از صنایع موجود، مانند آلود گی آب و فاضلاب، هوا، صدا و مواد زاید جامد بر اساس راهنمای 4 بر این اساس بخش عمده پساب های واحدهای صنعتی از نوع خنثی درگروه فاضلاب های معدنی و تجزیه کند درگروه فاضلاب های آلی می باشد . بیشترین فرایند تولید کننده آلودگی هوا در صنایع، پس ازفرایندگرمایش، به فرایند ترکیب مواد اختصاص داشته و آلاینده های هوا به حالت دود و ذرات معلق بیشتر ین موارد را در بر می گیرد. بخش عمده مواد زاید جامد صنایع از نوع قابل تجزیه بیولوژیک( مواد زاید شبه خانگی ) بوده و فرایند فراورش و تبدیل مواد، بیشترین فرایند تولید کنن ده مواد زاید می باشد . در زمینه آلودگی صوتی نیز بر اساس راهنمای مذکور مشخص گردید که تنها 181 مورد آلودگی صوتی در سطح زیاد وجود دارد.
نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل پرسشنامه ها بیانگر آن است که تعداد کارخانه های مجهز به سیستم مناسب تصفیه فاضلاب بسیار محدود بوده و می توان گفت صنایع عمدتا فاضلاب خود را بدون تصفیه و یا با تصفیه ای ناقص تخلیه می نمایند . دفع غیر اصولی پسماندهای صنعتی از جمله مشکلات دیگر به شمار می رود جایگاه های فعلی دفع زباله در سطح شهرستان نیز به دلیل عدم دفع اصولی، یکی از مراکز عمده آلاینده می باشد. عمده ترین سوخت مورد استفاده واحدهای صنعتی، گازوئیل و مازوت با پتانسیل قابل توجه آلایندگی هوا می باشد . در زمینه آلودگی صوتی نیزمشخص گردید که صنایع فلزی وصنایع تولید ماشین آلات از عمده ترین منابع ایجادکننده آلودگی صوتی در مقایسه با سایر گروه های صنعتی می باشد.
ادامه مطلب ...
ادامه مطلب ...
![]() |
فصل اول
تعریف فضای سبز
ادامه مطلب ...
ادامه مطلب ...
دید کلی
خاکها مخلوطی از مواد معدنی و آلی میباشند که از تجزیه و تخریب سنگها در نتیجه هوازدگی بوجود میآیند که البته نوع و ترکیب خاکها در مناطق مختلف بر حسب شرایط ناحیه فرق میکند. مقدار آبی که خاکها میتوانند بخود جذب کنند. از نظر کشاورزی و همچنین در کارخانههای راهسازی و ساختمانی دارای اهمیت بسیاری است که البته این مقدار در درجه اول بستگی به اندازه دانههای خاک دارد.
تعریف خاک
خاکها مخلوطی از مواد معدنی و آلی میباشند که از تجزیه و تخریب سنگها در نتیجه هوازدگی بوجود میآیند که البته نوع و ترکیب خاکها در مناطق مختلف بر حسب شرایط ناحیه فرق میکند. مقدار آبی که خاکها میتوانند بخود جذب کنند. از نظر کشاورزی و همچنین در کارخانههای راهسازی و ساختمانی دارای اهمیت بسیاری است که البته این مقدار در درجه اول بستگی به اندازه دانههای خاک دارد.
هرچه دانه خاک ریزتر باشد، آب بیشتری را به خود جذب میکند که این خصوصیت برای کارهای ساختمانسازی مناسب نیست. بطور کلی خاک خوب و حد واسط از دانههای ریز و درشت تشکیل یافته است. تشکیل خاکها به گذشت زمان ، مقاومت سنگ اولیه یا سنگ مادر ، آب و هوا ، فعالیت موجودات زنده و بالاخره توپوگرافی ناحیهای که خاک در آن تشکیل میشود بستگی دارد.
ادامه مقاله (متن کامل مقاله) در ادمه مطلب
ادامه مطلب ...
قطع بی رویه درختان در آسیا از ۶سال قبل تاکنون باعث از بین رفتن ۲۰درصد از جنگل های دنیا شد که در مقایسه با دامداری که زمانی اولین عامل نابودی جنگل ها بود رشد چشمگیری داشته است. دامداری هم اکنون باعث از بین رفتن ۵درصد از جنگل های دنیا می شود.
ادامه مقاله در ادامه مطلب ....
ادامه مطلب ...بر خلاف رشد وآگاهی مردم وکشورها نسبت به اهمیت محیط های طبیعی به ویژه تالابها هنوز درک واقعی ازاهمیت، کارکرد واهمیت این زیستگاههای حیاتی و متنوع بسیارپایین است. تالابها را می توان شاهکارخلقت به شمارآورد.
اصطلاح تالاب برای مردم مختلف،معانی متفاوتی دارد.درحقیقت نزدیک به ۵۰ تعریف از تالاب امروزه مورد استفاده قرارمی گیرد.این تعارف را می توان دردو گروه اصلی قرار داد:
۱) گروه اول تعایف باز و گسترده
۲) گروه دوم تعاریف بسته و محدود
در تعاریف باز اینطور آمده است:
تالاب به مناطق مردابی، آبگیر، آبی به صورت طبیعی یا مصنوعی، دایـم یا موقت با آب ساکن یا جاری شیرین، لب شوریا شورمشتمل برآن دسته از آبهای دریایی که عمق آب درکشند پایین تراز۶مترتجاوزنکند.این تعریف کفه های صخره ای، بسترهای علفی دریایی درمناطق ساحلی،کفه های گلی رودخانه ها،آبهای شیرین،باتلاقهای جنگلی،دریاچه ها،مردابها ودریاچه های شوررا دربرمی گیرد.
اما درتعریف بسته ومحدود تالابها بعنوان اکوتون تلقی می شوند. اکوتون ها مناطق گذرگاهی بین دو یا چند جامعه متمایزیا محیط زیست آبی و خشکی به شمارمی آیند که غرقابی شدن خاک باعث بوجود آمدن پوشش گیاهی ویژه ای می شود.
● تالابها؛ زیستگاههایی پیچیده و حیاتی
بر خلاف رشد وآگاهی مردم وکشورها نسبت به اهمیت محیط های طبیعی به ویژه تالابها هنوز درک واقعی ازاهمیت، کارکرد واهمیت این زیستگاههای حیاتی و متنوع بسیارپایین است. تالابها را می توان شاهکارخلقت به شمارآورد.
به جرأت می توان گفت درمجموعه چهره های محیط طبیعی زمین کمترزیستگاهی می توان تا بدین پایه با اهمیت پیدا کرد که تا بدین حد در مورد آنها غفلت شده باشد. در واقع می توان تالابها را ازجمله نظام های حیات بخشی به حساب آورد که مطلقا جایگزین ندارند. تالابها مفید ترین ودرعین حال بدبیارترین اکو سیستم های طبیعیت بشمارآورد.
هیچیک ازاکوسیستمهای جهان به اندازه تالابها صدمات ناشی از کوته اندیشی بشروتمایلات خودخواهانه انسان محوری را تجربه نکرده اند. درواقع بشربا نابودی تالابها سطح پایین معرفت ودانش خود را درابعاد علمی،اقتصادی و اجتماعی ، فرهنگی نشان داده است و متأسفانه هنوزروند تخریب این سیستمهای طبیعی بی همتا که دهها کارکرد متفاوت و موزون را یکجا در خود دارند متوقف نشده است. تا دسامبر ۱۹۹۰ تعداد تالابهای ثبت شده با اهمیت بین المللی به ۷۷۰ تالاب رسیده است و تعداد اعضای کنوانسیون رامسر به ۹۱ کشور ارتقاء یافته است. این روند روبه رشد اگرچه امیدوارکننده است ولی همزمان و به موازات آشکارشدن اهمیت این زیستگاهها موج تخریب آنها درچهارگوشه جهان هنوز آنطور که لازم است فرو ننشسته است.
در ششمین کنفرانس کنوانسیون رامسردر بریسبن کشور استرالیا برگزار شد تعداد تالابهای ثبت شده به ۸۰۰ نونه و گستره ای به وسعت ۳ میلیون هکتار رسید. این تالابها معرف بهترین نمونه های تالابی جهان و باز نمای تالابهای شاخص کشورهای عضو بشمارمی روند. کشوراسترالیا نخستین میزبان کشورهای متعاهد کنوانسیون رامسر در سال ۱۹۷۴ بوده است.
نخستین همایش کشورها برای امضای معاهده حفظ و حمایت از تالابهای با اهمیت جهانی درسال ۱۹۷۲ در شهررامسرایران برگزارگردید و بدین ترتیب کنوانسیون رامسرپا به عرصه وجود نهاد. کشورایران بعنوان زادگاه این معاهده آنچنان که شایسته است در حفظ و حمایت ازاین پدیده های شکننده تلاشی درخوربدعت گذارانجام نداده است. به نظرمی رسد همه کشورها از نظرپیشینه فرهنگی دارای ضعفهای کم و بیش یکسانی هستند.
درتمام طول تاریخ انسان، تالابها بعنوان نامناسب، بد،بی فایده،مضر و بستری برای زندگی وحوش و مأمنی برای حشرات ناقل بیماریها شناخته می شدند؛ اراضی غیر قابل مهاری که همیشه تصویرآن با نماد کروکدیل آراسته گردد یا تصویری از باتلاق که هر کس در آن پا بگذرد در کام مرگ فرو می رود. انگیزه ای جزستیزدایمی انسان برعلیه آن به وجود نمی آورد.
به همین دلیل رابطه انسان با تالابها همیشه خصمانه ودرجهت تخریب آن بوده است. به طوری که مهار تالابها و تبدیل آنها به گستره های قابل کشت و کاریا حتی تبدیل آن به اراضی بایرورها شده ازموفقیتهای جامعه انسانی تلقی می شد.
درهمه این سالها بدون استثنا در تمام کشورها هرگونه کاربری زمین تالابی برای استفاه های ممکن نظیر کشاورزی، آبزی پروری، زهکشی و خشکاندن تالابها برای توسعه اراضی زراعی یا تحصیل زمین برای توسعه صنعت نه تنها مجار تلقی می شد. بلکه بعنوان اصلاح و بهبود به حساب می آمد. باید اعتراف کرد که این فنون تنها زمانی می توانند قابل دفاع باشند که کاربردی بجا،منطقی وحساب شده داشته باشند. تبدیل تالابها به سایر کاربریها زمانی موجه است که دستاوردی بیش ازفواید چند جانبه موجودیت تالابها را دربرداشته باشد.
درحالی که بدون ارزیابی ومقابله کاریها با یکدیگر ازجنبه های مختلف نظیرمقابله سود و هزینه،پیش بینی پیامدهای احتمالی وهزینه های جبران اثرات وفرصتهای ازدست رفته،زهکشی و خشکاندن تالابها درنهایت چیزی جزتخریب، ساده سازی و یکنواخت سازی پیچیدگی های طبیعت نیست.
تالابها بعنوان اکوسیستمهای حاصلخیزوغنی ومنحصربه فردمی توانند دربرنامه های راهبردی اقتصادی،اجتماعی نقش تعیین کننده داشته باشد. این مفهوم در تقابل و تضاد با تصور سنتی و مرسوم از آنها قرار دارد.
تصور رایج از تالابها هنوز هم آنها را اراضی خیس یا آبی با حاشیه های لجنی و دور از دسترس و کانونی برای نشو و نمای حشرات و شیوع بیماری هایی نظیر مالاریا می داند که اغلب با واژه های مرداب و یا باتلاق تعریف می شود. بدیهی است آگاهی های علمی ازتالابها ازنظرمکانیسم های درونی کارکردهای غیرملموس یا آشکارفقط درسطح بوروکراتیک ارتقاء یافته و درسطوح عام و خاص یعنی مردم و تصمیم گیران هنوزهم تصمیم سنتی چیره است.
که به همین دلیل رهایی ازدست این اراضی ازطریق زهکشی و تبدیل آنها به اراضی زراعی نه تنها نخسین هدف جوامع روستایی و نهادهای دولتی است بلکه درالگوهای رایج توسعه اقتصادی و تصمیم گیران سیاسی بعنوان نوعی توسعه تلقی می شود. روندی که تا به امروز ادامه داشته و تأثیرات مفاهیم جدید حفاظت نظیرتنوع زیستی و توسعه پایدارکمتر توانسته اند رویکردهای سنتی را تغییر دهند. نابودی تالابها مختص کشورهای درحال توسعه نیست و درکشورهای صنعتی نیز گسترش کشاورزی با اتکا به نابودی تالابها صورت پذیرفته است.
از این نظر هر دو گروه ازکشورهای توسعه یافته ودرحال توسعه جهان دارای ویژگی مشترکی هستند. آمریکا با ۸۷ میلیون هکتارازتالابهای خود را اززمان استعمارتاکنون از دست داده است و بقیه تالابهای باقیمانده نیزبه شدت درمعرض پیامدهای توسعه صنعتی قراردارند. در حالی که قانون آب پاک آمریکا امروزه ناظر برلایروبی، خاکریزی و پرکردن تالابها است و ضرورت سازماندهی آنها را مد نظرقرارداده است. ولی به نظرمیرسد برای جبران فرصت های از دست رفته کمی دیرشده است.
درابتکارات جدید تدوین قوانین در بخشی از اصل امنیت غذایی، سال ۱۹۸۵ زهکشی تالابها محدود شده و مورد حمایت دولتها قرارندارند.هرگونه مساعدت دولتی برای تبدیل تالابها برخلاف سالهای گذشته محدود شده است.
فعالیت های سازمان هایی نظیر WWF، IUCN، IWRB و بویژه سازمانهای NGO در ارتقای سطح آگاهی مردم و کشورها برای اقدامات هماهنگ جهانی برای حفاظت و مدیریت آخرین بازمانده تالابها در سالهای اخیر بسیار مؤثر بوده است.
منبع : آفتاب