بیابانزایی، تخریب سرزمین، مناطق خشک، مهاجرت مردم

بیابانزایی تخریب سرزمین در مناطق خشک و نیمه‌خشک است و به معنی کاهش یا از دست رفتن توان تولیدی یا اقتصادی اراضی دیم، مرتع، چراگاه، جنگل، بوته‌زار در مناطق خشک، نیمه خشک و خشک نیمه مرطوب  می باشد.

عوامل موثر بر بیابان‌زایی عبارتند از:

فرسایبیابان زداییش خاک ناشی از باد و یا آب؛

بر هم خوردن ارتباط بین بهره‌برداران و منابع طبیعی؛

از بین رفتن پوشش گیاهی (بخصوص گونه‌های بومی هر منطقه)؛

اضافه شدن گونه‌‌های شاخص بیابان‌زائی، مانند اسپند؛

مهاجرت مردم؛

افت آب‌های زیر زمینی و خشک شدن قنات‌ها؛

سبز نشدن بذرها در چندین مرحله بذرپاشی؛

بلند شدن گرد و خاک زیاد از یک منطقه؛

کم شدن بوته‌ها ؛

کم شدن بارندگی؛

از بین رفتن یا کوچ گونه‌های حیات وحش

عوامل انسانی

بهره‌برداری بیش از حد از طریق فعالیت‌های کشاورزی؛

چرای بیش از حد دام؛

قطع درختان و جنگل‌زدایی؛ 

آبیاری و زهکشی نامناسب.

تغییرات اقلیمی

بروز سیلاب‌های شدید؛

خشکسالی‌های متناوب

خشکسالی و بیابانزائی

نوعی بلای طبیعی و گاهی انسانی است که در پی کاهش بارندگی در طی یک دوره کوتاه یا بلند روی می‌دهد.

تبعات خشکسالی عبارت است از:

کاهش محصولات کشاورزی و به تبع آن دامی؛

کمبود آب برای مصارف صنعتی و خانگی؛

کاهش میزان تولید برق از نیروگاه‌های برق آبی.

آثار و پیامد‌های بیابان‌زایی 

تخریب مراتع؛

افت حاصلخیزی زمین‌های کشاورزی ؛

وارد آمدن  خسارت به محصولات کشاورزی؛

کاهش توان تولید خاک؛

کاهش کمی و کیفی منابع آب‌های زیرزمینی؛

هجوم ماسه‌های روان و خسارت ناشی از آن ؛

بیکاری و گسترش فقر؛

مهاجرت.

پی نوشت :

رشد بیابان به مجموع مساحت هند ،امریکا ،چین و روسیه

 بقیه در ادامه مطلب