آشنایی با تالاب

تالاب‌ها محیط‌هایی هستند که مشخصاتشان چیزی میان خشکی و دریا است. تالاب ممکن است همواره دارای آب باشد و یا اینکه گاهی خشک و گاهی آبدار باشد

با وجود اینکه بیش از 50 تعریف مختلف برای تالاب مورد استفاده قرار گرفته اما اولین تعریف علمی تالاب توسط کنوانسیون بین‌المللی رامسر ارائه شده است:

«تالاب به مناطق مردابی، آب مانند؛ نم زارهای سیاه و باتلاقی، برکه‌های مصنوعی یا طبیعی که به طور دایم و یا موقت دارای آب ساکن یا روان، شیرین، شور یا نیمه شور هستند و یا مناطقی از سواحل دریا که در هنگام جذر ارتفاع آب در آنها بیش از 6 متر نباشد، گفته می‌شود.»

کنوانسیون رامسر معاهده‌ای بین‌المللی است که در سال ۱۹۷۱ به منظور حفظ و نگهداری تالاب‌ها امضا شده‌است.

اما کمیسیون تالاب‌های کشور در سال 1362 تعریف دیگری را به شرح ذیل از تالاب‌ها عنوان کرد: «تالاب ناحیه‌ای از مظاهر طبیعی و خدادی است که در روند پیدایش، خاک آن توسط آب‌های سطحی زیرزمینی به صورت اشباع شده درآمده و در طی یک دوره کافی و شرایط عادی محیطی تشکیل شده است و دارای توالی زیستی می‌باشد. این مجموعه دارای جوامعی از گیاهان، جمعیت‌هایی از جانوران ویژه است که امکان سازگاری در چنین نقاطی را دارند.»

مشخصه اصلی تالاب‌ها ماندگاری نسبی آب در آنها است. آب تالاب‌ها ممکن است شور باشد یا شیرین و همچنین برخی از تالاب‌های نزدیک دریا با جزر و مد تغییر وضعیت می‌دهند. در کنوانسیون رامسر فهرستی از تالاب‌های مهم جهان نیز تهیه شده که به «فهرست رامسر» شهرت دارد.

بیش از 1220 تالاب از سوی کنوانسیون رامسر، شناسایی شده که 22 مورد آن، مربوط به ایران است. همچنین در این فهرست کشورهای بریتانیا با ۱۶۴ تالاب از لحاظ تعداد و کانادا با ۱۳۰ هزار کیلومتر مربع تالاب، از لحاظ وسعت رکورددار هستند.

در ادامه برخی از تالاب‌های معروف ایران را معرفی کرده‌ایم:

در همین زمینه :

تالاب انزلی