..:: محــــــــــیـــط ســـــبـــــــز (بیابان زدایی) ::..
..:: محــــــــــیـــط ســـــبـــــــز (بیابان زدایی) ::..

..:: محــــــــــیـــط ســـــبـــــــز (بیابان زدایی) ::..

منابع طبیعی-بیابان زدایی-محیط زیست

قانون پیوستن ایران به کنوانسیون مقابله با بیابان زایی ملل متحد


قانون الحاق جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون مقابله با بیابان زایی ملل متحد



قانون پیوستن دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون سازمان ملل متحد برای بیابان زدایی در کشورهایی که به طور جدی با خشکسالی و یا بیابان زایی مواجه می باشند (به ویژه در آفریقا)


به دنبال بروز خشکسالی ها و قحطی های شدید اواخر دهه ی 1960 و اوایل 1970 آفریقا این موضوع به عنوان یک معضل جهانی و درد مشترک صدها میلیون انسان بخصوص در کشورهای توسعه نیافته در سطح بین المللی مطرح شد و مجمع عمومی سازمان ملل متحد را بر آن داشت تا در سال 1974 اولین قطعنامه ی رسمی را برای جلب افکار عمومی به بحران بیابان زایی و مقابله با آن تصویب کند.متعاقب آن، برنامه ی محیط زیست ملل متحد (UNEP) بلا فاصله اقدامات وسیعی در چهار قاره ی آسیا، آفریقا، آمریکای لاتین و اروپا آغاز کرد که شامل تهیه ی طرح و اجرای برنامه های مهار بیابان زایی و طرح های حفاظت آب و خاک با کمک کشورهای پیشرفته باشد . ارزیابی های بعدی در سال 1991 نشان داد که با وجود پیگیری های انجام شده از طریق سازمان ملل و برگزاری کارگاه های آموزش نحوه ی مقابله با بیابان زایی و سمینارها و جلسات مختلف به صورت منطقه ای و بین المللی از طریق UNEP، این اقدامات متناسب با نیازهای جامعه جهانی نبوده است.

از این رو، برای نخستین بار همایشی در عالی ترین سطح ممکن در ریودوژانیرو موسوم به کنفرانس سران تشکیل شد که به مساله ای جز اقتصاد یا فرهنگ پرداخت . در قطعنامه ی این کنفرانس که 21.Agenda نام گرفته است و در واقع دستور کار جامعه ی جهانی برای قرن بیست و یکم است؛ فصل دوازدهم به بیابان زایی اختصاص یافته و از سازمان ملل متحد خواسته شده است تا با این موضوع به عنوان معضلات جهانی برخورد جدی به عمل آید. در همین ارتباط سازمان ملل متحددر اجلاس چهل و هفتم 47 مجمع عمومی، قطعنامه ی شماره 47/719 را به تصویب رساند که در آن تشکیل کمیته ای به نام «کمیته بین الدول مذاکرات برای تدوین پیمان» (کنوانسیون) «جهانی مهار بیابان زایی و مقابله با اثرات خشکسالی» در کشورهایی که با مشکل بیابان زایی و خشکی مواجه هستند، به ویژه در آفریقا و نهایتاً تدوین کنوانسیون پیش بینی شده بود که سرانجام متن آن در 17 ژوین 1994 مطابق با 28 خرداد 1373 نهایی شده و از طرف سازمان ملل متحد این روز به عنوان «روز جهانی مبارزه با بیابان زایی» نامگذاری شد.

در اکتبر 1994 مراسم رسمی امضاء کنوانسیون در پاریس برگزار و وزیر وقت جهاد سازندگی به نمایندگی از سوی جمهوری اسلای ایران سومین فردی بود که کنوانسیون را امضاء و در دیماه سال 1375 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید و بدین ترتیب جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از اعضاء متعاهد آن درآمد.

بر اساس ماده 10 لایحه ی الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون، کشورهای متعاهد می بایست دارای برنامه ی مشخصی تحت عنوان برنامه ی اقدام ملی باشند. تدوین برنامه ی اقدام ملّی مستلزم شناسایی عوامل موثر در بیابان زایی و معرفی منابع لازم اعم از فنی، مالی و انسانی است.


تاریخ تصویب قانون : 1375/10/11

منبع : وبسایت مصوبات و قوانین مجلس شورای اسلامی ایران

جزئیات متن این قانون در وبسایت مجلس شورای اسلامی

قوانین منابع طبیعی : قانون گسترش فضای سبز و جلوگیری از قطع بی رویه درختان جنگل ها+ماده و تبصره ها

قوانین منابع طبیعی : قانون گسترش فضای سبز و جلوگیری از قطع بی رویه درختان جنگل ها
قوانین منابع طبیعی مجموعه قوانینی هستند که جهت بازدارندگی از تخریب طبیعت تصویب گردیده اند. اما...
اهمیت منابع‌طبیعی در زندگی انسان و تمام موجودات زنده، زمین را جزو ثروت‌های عمومی می باشد و یکی از موضوعات مهم جهانی که هر ساله همایش های فروانی در سطح جهان در این زمینه برگزار می گردد و یکی از موضوعات مهم اهمیت حفظ زمین است که تاثیرات فراوانی در زندگی روزمره افراد و به طور تخصصی تاثیر فراوانی بر لایه اوزون و گرمایش جهانی دارد.

اما  ضرورت فرهنگ‌سازی در حوزه منابع‌طبیعی و همچنین  بازنگری در قوانین مربوط به تخریب منابع‌طبیعی امری اجتناب ناپذیر است و باید هر چه زودتر در دستور کار قرار گیرد. و از وضع اسف بار کنونی خارج شویم. چرا که جرایم بازدارنده نمی باشد و جنگل های بکر ایران که سرآمد خاورمیانه بوده در حال نابودی می باشد . امید است هر چه سریعتر حداقل در این مورد از حالت جهان سومی خارج شده و به عرصع عای طبیعی و ملی خود اهمیتی بیش از پیش قائل شویم . به امید آن روز ....

در ادامه  قانون گسترش فضای سبز و جلوگیری از قطع بی رویه درختان جنگل ها+ماده  و تبصره ها را مطالعه خواهید نمود .
نظرات شما نقطه امید ما خواد بود .

 در همین زمینه  :
ادامه مطلب ...

قانون ملی شدن جنگل های کشور در بیست و هفتم دی ماه سال 1341 تصویب شد


ناحیه‌ای را که از درخت‌های انبوه پوشیده باشد، جنگل می‌نامند.
با توجه به مفهوم و کارکرد جنگل، باید گفت که این نعمت خدادادی، دارای فواید بی‌شماری است. غذای شمار زیادی  از انسان‌ها، از جنگل‌ها تأمین می‌شود.
همچنین نوع کارکرد این پدیده در قالب عملیات فتوسنتز، باعث جذب گاز دی اکسید کربن و تبدیل آن به اکسیژن می‌شود. جنگل هوا را معتدل می‌کند، میزان بارندگی را افزایش می‌دهد، از آسیب بادهای سخت می‌کاهد، هوای پیرامون خود را پاک و آن را برای تنفس مناسب می‌سازد. از گرمای پیرامون خود می‌کاهد، از فرسایش خاک جلوگیری می‌کند و به دلیل ایجاد پیوستگی میان ذرات خاک، در حفظ این عنصر طبیعی تأثیرات مثبتی به جا می‌گذارد. 
بقیه در ادامه مطلب
برای مشاهده قوانین ملی شدن جنگل شدن جنگل های کشور+قوانین، مواد و تبصره ها به ادامه مطلب مراجعه نمائید .

ادامه مطلب ...